Menigeen zal zijn/haar schouders ophalen bij het volgende verhaaltje. En terecht waarschijnlijk. Maar toch…
Vanaf midden jaren zestig van de vorige eeuw moet hij er een paar jaar hebben gestaan. En wel iedere zaterdag van vijf tot circa zeven uur. Op een zanderig grasveldje, dat de ingang vormde van het bospad richting de Bosberg. Toen nog geen parkeerplaats overigens. En tegenover de kruidenier van de familie Floor, waar men toen nog een beperkt assortiment aan kruidenierswaren verkocht en, voor ons belangrijker nog, ijsjes.
Nu was er op het gebied van de frituur rond die tijd niet veel te genieten in ons dorp. Voor een berehap, bamibal, kaassoufflé of wat dies mee zij moesten wij naar de snackbar aan de Dorpsweg in Maartensdijk waar een immer vriendelijke bediening klaarstond. Overigens, op precies dezelfde plaats is ook nu nog een snackbar gevestigd.
Maar terug naar de rijdende frietwagen. Voor Jan en mij was het een onuitsprekelijke luxe. Alleen al de reis ernaar toe was haast onderdeel van een ritueel. Toen ik voor de eerste keer aan de beurt was om een gezinszak te kopen deed ik thuis nog snel een handdoek in de fietstas Die zou ik natuurlijk gebruiken om de goudkleurige staafjes op de terugweg warm te houden. Fout! Zei de verkoper. In de handdoek zou de friet ‘slap’ worden. ‘Het spul moet ademen. Daarom prik ik een paar gaatjes in de zak’, vervolgde de man achter de toonbank, ‘en liefst de zak in de hand houden jongske’, om vervolgens in rap tempo naar huize Van Stipriaan te fietsen.
Wat de maaltijd extra kleur gaf was de frisdrank in een zogenaamde beugelfles, alle met witte afsluitdop van porselein en verkrijgbaar in diverse kleuren, zoals cola-bruin (?), oranje en geel. Het exemplaar met de gele vloeistof, bij Jan en mij favoriet, ontlokte eens bij vader Henk de achteloos geformuleerde opmerking: ‘Het heeft niet alleen de kleur, het ruikt er ook naar’. Even later is de drank, we hebben het over Exota, ten onrechte (?) in een kwaad daglicht komen de staan in het ombudsmanprogramma van de VARA met Marcel van Dam, maar dat is een ander verhaal.
Grensstreekjes 