BROEKJE OMLAAG (BOVEN DE 18 JAAR)

Ik besef dat ik op het randje verkeer met het volgende nogal precaire verhaal.

Reeds eerder schreef ik over een dubbeltje dat Jan en ik elke keer kwijt waren voor een rondje op de brommer van Ad en Ruud van Amstel. Maar er waren meer slimme jongeren in Hollandsche Rading, die schaarse goederen te gelde maakten. In dit geval ging het om een meisje dat, net zoals wij, woonde aan de Tolakkerweg. Haar vader had in Hilversum een bedrijf in brandstoffen (o.a. benzine, petroleum en stookolie) dat opereerde onder de naam PAM (die niemand meer kent). Hij gaf mij eens een dinky toy in de vorm van een tankauto, compleet in de daarbij behorende doos.

Als jochie van 10-11 jaar was ik daar reuze mee verguld. Haar broer maakte iedereen jaloers door op een eenwieler (zo’n wiel met een staaf erop eindigend in een fors zadel) rondom het halfronde plein te rijden. Daar hij zijn moordwerktuig absoluut nooit uitleende, konden wij onze bekwaamheid op deze ‘halve fiets’ nooit testen. (Om redenen van discretie en prudentie noemen we haar naam niet, noch van haar vader en broer.)

Het zat namelijk zo. De meeste jongens van onze straat hadden alleen broers. En zoals dat ging in de late jaren vijftig, begin jaren zestig, wisten we nauwelijks iets van de anatomie van meiden. Natuurlijk, in menig boekenkast stond het boek ‘Het Volkomen Huwelijk’ van Van de Velde, een wijnrode linnen band met de titel in goudopdruk. Ik zie het nog op de hoogste plank van de boekenkast staan. Daarin stonden o.a. afbeeldingen van dwarsdoorsneden van de mannelijke en vrouwelijke genitaliën en daar moesten we het mee doen.

Sommige zaken blijven niet lang geheim in een dorp. Wat wij hoorden, ik meen op het plantsoen, sloeg in als een bom. Het ging om een meisje van circa 11 jaar genaamd Chantal (zo noem ik haar maar even). Het verhaal ging dat ze op woensdagmiddagen zou verblijven in haar slaapkamer op de eerste etage. Tot zover natuurlijk niets bijzonders.

Maar wat bij ons, jongens van rond de tien jaar, een schok teweegbracht was het feit dat haar ‘voorbips’ te bezichtigen was. Maar zo gemakkelijk ging dat niet. Er moest namelijk wél gedokt worden; de voyeuristische benadering diende vooraf te gaan met de overhandiging van tien centen, een dubbeltje dus. Begrijpelijk dat er onder ons een nerveuze stemming heerste over dingen die komen gingen, waarvan we de reikwijdte niet onderkenden.

De eerstvolgende woensdagmiddag was het zover. Met een vriendje had ik afgesproken voor het huis van Chantal. Gezamenlijk en uiteraard met knikkende knieën liepen we via het tuinpad naar de reeds openstaande voordeur. Achteraf vreemd dat de rest van het gezin uithuizig was. Enfin, via de trap bereikten we een hal op de eerste verdieping.

Een flinke domper kregen we meteen al te verwerken toen we drie jongens voor de slaapkamerdeur zagen staan. Nogal bedremmeld keken we elkaar aan zoals dat gaat in dit soort zaken. Nog maar net gearriveerd en warempel, de volgende belangstellende mocht de kamer betreden. Onnodig te vermelden dat bij iedere volgende afname van de rij mijn hartslag een hogere versnelling inging.

Intussen hadden zich achter ons alweer een stuk of drie jongens aangesloten. Op het moment suprême werd ik door mijn vriendje nogal fors de kamer ingeduwd; er was geen ontsnappen meer aan. Behoorlijk stuntelig en met een mond vol tanden liep ik op Chantal af, die zich aan de raamzijde gepositioneerd had, met achter haar uitzicht op het plantsoen. Ze beval mij eerst met het genoemde bedrag op de proppen te komen, dat ik ruiterlijk voldeed. Klein bier voor iemand met diverse krantenwijken.

De transactie gedaan hebbende gebood ze mij op de knieën te gaan. Nauwelijks nadat ik deze fysieke exercitie uitgevoerd had trok zij haar rokje omhoog en trok tegelijkertijd met de snelheid van het licht haar broekje omlaag en weer omhoog. Slechts een split second had ik zicht op de verboden vrucht, echter te kort om mij een beeld ervan te vormen. Ik moet iets gemompeld hebben dat het wel erg kort was. Nou, zei Chantal, dan betaal je toch weer tien cent; maar eerst naar de hal want nu zijn de anderen aan de beurt. Dat liet ik me niet ontzeggen. Kleine teleurstelling was evenwel dat er weer een flinke rij stond achter welke ik mij weer moest aansluiten. Lang verhaal kort: bekend nu met de situatie kreeg ik iets meer waar voor mijn dubbeltje, maar voor mij was de lol ervan af.

Maar wat mij nu het meest bevreemdt is het volgende. Een week geleden nu hoorde ik van mijn broer Jan dat een soortgelijk geval zich eveneens voordeed in het Sodom en Gomorra aan de grens van Noord-Holland en Utrecht. Wat bleek? Een ander meisje gaf zich onder dezelfde voorwaarden eveneens veil en wel nabij De Paddenstoel aan de Vuursche Dreef. Kennelijk hadden de zo op het oog zeer brave meisjes onderling contact en werd de buit op verschillende plekken verdeeld.